Deborah, Sem, Joyce en Albert

Deborah (43) is de trotse moeder van Sem. Sem wordt in April 6 jaar en kijkt hier nu al naar uit. Toen Sem 2 jaar oud was merkte Deborah dat Sem meer dan de gebruikelijke zorg nodig had. Sem kreeg in zijn 2^e levensjaar de voorlopige diagnose autisme en dit werd in zijn 3e levensjaar vastgesteld. Sem begon nadat hij 3 jaar was geworden te praten, maar kon zich niet zo goed uiten. Het bleek dat Sem een taalontwikkelings- en een emotie-regulatie stoornis had. Op 5,5 jarige leeftijd bleek dat Sem ADHD had. Door deze combinatie vraagt Sem veel aandacht. Deborah vindt al deze diagnoses een pittige combinatie, maar ze zegt trots: “Sem is een mooi mannetje. Hij heeft veel energie en brengt veel gezelligheid”. Deborah is een bewust alleenstaande moeder waardoor de zorg voor Sem op haar neer komt. “Het gaat wel goed hoor. Sem leert steeds beter communiceren en ik zie vooruitgang. De zorg die ik voor hem heb, houd ik wel vol, maar er moet niet iets bijkomen. Zeker toen de scholen dicht waren en Sem thuis was, was het behoorlijk pittig”.

“Via ouders op de school van Sem hoorde ik van het project steunouders van MEE Gelderse Poort. Andere ouders hadden hier al ervaring mee en maakten mij enthousiast. Ik heb mijzelf en Sem aangemeld in April 2020. Het project was nieuw in Arnhem. Ik was de eerste die zich inschreef hiervoor en er moesten nog steunouders gevonden worden. Maartje van Ravenswaaij, de project coördinator van Steunouder, had een gesprek met Deborah en ging daarna op zoek naar passende steunouders. Joyce en Albert melden zich aan bij het project en Maartje matchte hen aan Deborah en Sem. Maartje zegt: “Joyce en Albert zijn liefdevol, betrokken en warm. Maar ze bieden ook duidelijkheid en dat is voor Sem belangrijk. Ik vond hen goed passen bij Deborah en Sem”. In oktober 2020 maakten Deborah en Sem kennis met Albert en Joyce. Deborah zegt: “Ik kreeg bij het bezoek meteen een warm en vertrouwd gevoel en ook Sem voelde zich meteen thuis. Joyce en Albert hebben ook een hond Bram. Sem was meteen dol op Bram en inmiddels noemt hij zijn steunouders Opa Albert en Oma Joyce”.

Albert en Joyce vertellen enthousiast: “Sem is een leuk jochie. Heel open en een warm kind. Hij verrijkt ons leven enorm. We doen spelletjes thuis met hem en we lezen hem voor. Ook wandelen we met hem in het bos, Park Immerloo of Park Lingezegen. We hebben met de auto een ritje gemaakt op de dijk toen het water erg hoog stond. We willen nog veel andere dingen doen zoals pretparken bezoeken maar dat kan voorlopig niet vanwege corona. Er komt natuurlijk meer kijken bij het contact met Sem dan alleen maar leuke dingen doen. Natuurlijk is Deborah primair verantwoordelijk voor de opvoeding van Sem. Wij hebben van haar de vrijheid gekregen om onze eigen grenzen te stellen aan Sem. Zo kunnen wij een kleine bijdrage leveren aan zijn ontwikkeling ”. Albert en Joyce voegen nog toe: “We hebben zelf geen kleinkinderen en voor ons is het bezoek van Sem echt een kadootje”.

Sem gaat 1x per 10 dagen een middag naar opa Albert en oma Joyce. Sem kijkt er iedere keer weer naar uit om naar Opa Albert en Oma Joyce te gaan. Hij zegt: “Ik vind het leuk om te spelen en ik ga ook naar Bram he?” Voor Deborah is het moment dat Sem bij Joyce en Albert is een moment van rust pakken. “Door een moment voor jezelf, kan ik er weer voor hem zijn als hij weer terug komt. Ik heb dat echt nodig om op te laden. Ik ga sporten of ik rommel lekker wat in mijn eigen huis. Als Sem thuis is moet ik continue aan staan omdat ik extra oplet of alles goed met hem gaat”. Deborah sluit het interview af met het advies voor mantelzorgers: “Zet de eerste stap. Ga op zoek naar een passende vorm van een mantelzorgpauze. Ga een gesprek aan en kijk wat de mogelijkheden zijn. Nee heb je, ja kun je krijgen. Het heeft mij veel gebracht. Schaam je vooral niet om hulp te vragen.”