Ronald Mac Donald: een week vol liefde

Een week vol liefde

In de meivakantie mochten wij een weekje logeren in het Boshuus in Arnhem. Wat een fantastische plek!

Mijn zoontje heeft cerebrale parese. Dit betekent voor hem dat hij spastisch is aan zijn linkerkant. Zijn linkerbeen is stijver. Zijn linkerhand kan hij nauwelijks gebruiken en praten gaat moeizaam. Daarnaast heeft hij een prikkelverwerkingsstoornis. Hij heeft behoefte aan structuur en overzicht en gaat goed op voorspelbaarheid.

Een tijd terug zag ik een promofilmpje van de vakantiehuizen van het Ronald McDonald Kinderfonds. Een vakantiehuis voor zorg intensieve kinderen. Een huis waar overzicht is. Waar kinderen vrij kunnen spelen. Dat van alle gemakken voorzien is. Ik werd enthousiast: zou dat iets voor ons zijn? Niet te druk. Afgestemd op kinderen met speciale behoeftes. Maar ook best een stap om te nemen, te moeten zeggen dat je een zorgintensief kind hebt. De handicap van mijn zoontje is niet heel zichtbaar. Hierdoor heb ik altijd een klein stemmetje in m’n hoofd die zegt dat het allemaal wel meevalt. Dat ik niet mag zeuren. Na een gesprek met een telefoniste die mij ervan overtuigde dat ook dat ook ons gezin welkom was in de vakantiehuizen, was de vakantie snel geboekt. In de meivakantie een hele week naar het Boshuus in Arnhem!

En wat hebben we genoten. Het huis straalt rust uit. Een serene sfeer. Het appartement is heerlijk. Wij hadden een 4-persoons appartement met 2 ruime slaapkamers, een badkamer en een grote woonkamer met keuken. Het appartement is echt van alle gemakken voorzien!

Daarnaast heeft het huis 2 speelkamers. Een grote en een kleine. Onze kleine man kreeg een vriendinnetje van dezelfde leeftijd en samen hebben ze hele dagen gespeeld in die speelkamers. Meer was er niet nodig. Hierdoor hadden ook wij echt vakantie. Het huis is zo gemaakt dat de kinderen er eigenlijk niet uit kunnen. Ruimtes waar ze niet heen mogen, zijn afgesloten. Ze kunnen dus redelijk vrij rondlopen en opgaan in hun spel. Voor onze kleine man was dit heerlijk! Hij had de vrijheid om zonder constant toezicht, te gaan en staan waar hij wilde. Iedere ochtend wilde hij zich zo snel mogelijk aankleden en spelen in de speelkamer. En wij hadden rust. Tijd om te ontspannen en een boek te lezen. En als kers op de taart een feestelijk welkomstdiner en een Moederdag ontbijt!

Ik dacht altijd dat de vakantiehuizen alleen voor ouders met kinderen in een rolstoel waren, maar het tegendeel is waar. Ook voor kinderen met een minder of onzichtbare handicap is het een heerlijk huis! Wij hebben echt een topweek gehad!